هرزمان گویم اباصالح کجاست
بی تو دنیا پوچ و زندانی بلاست یا ابا صالح طفیلی از شماست
عشق دیدارت مرا مجنون نگاشت این جنون من رابسی محزون بداشت
هرزمان گویم اباصالح کجاست این دوا بر درد بی درمان کجاست
جان ما آمد به لب جانان کجاست شب به سر آمد مه تابان کجاست
فضل ورحمت از شما بارد هزاران مثل باران برتمام کوهساران
صد مجلد هرکدامش صدهزار این نباشد گوشه ای زآن چشمه سار
عشق مولا برتر از جانهای ماست جان ما وابسته این عسق هاست
یا الاهی عشق ما مهدی رسانی یا که جان را زاین عاشق ستانی